กสร. ชี้แจงสิทธิหน้าที่ของนายจ้าง และลูกจ้างในกิจการที่ได้รับการผ่อนคลายล็อกดาวน์ตั้งแต่วันที่ 1 กันยายน 2564
กสร. ชี้แจงสิทธิหน้าที่ของนายจ้าง และลูกจ้างในกิจการที่ได้รับการผ่อนคลายล็อกดาวน์ตั้งแต่วันที่ 1 กันยายน 2564 พร้อมเน้นย้ำให้ดำเนินกิจการตามมาตรการและเงื่อนไขตามที่ ศบค. กำหนด เพื่อป้องกัน และยับยั้งการแพร่ระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (COVID - 19)
นายอภิญญา สุจริตตานันท์ อธิบดีกรมสวัสดิการและคุ้มครองแรงงาน (กสร.) ได้เปิดเผยว่า ภายหลังจากที่คณะกรรมการบริหารสถานการณ์การแพร่ระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 เห็นชอบมาตรการผ่อนคลายล็อกดาวน์จังหวัดพื้นที่ควบคุมสูงสุดและเข้มงวด (สีแดงเข้ม) ซึ่งมีผลบังคับใช้ ตั้งแต่วันที่ 1 กันยายน 2564 เป็นต้นไป มีผลให้สถานประกอบกิจการตามข้อกำหนดดังกล่าวสามารถเปิดและดำเนินกิจการได้ เช่น กิจการร้านจำหน่ายอาหารหรือเครื่องดื่ม เป็นต้น ซึ่งนายสุชาติ ชมกลิ่น รัฐมนตรีว่าการกระทรวงแรงงานได้กำชับให้กรมสวัสดิการและคุ้มครองแรงงานดูแลสิทธิประโยชน์ของนายจ้างและลูกจ้างสำหรับกิจการที่ทางราชการผ่อนคลายให้ดำเนินกิจการได้ โดยให้นายจ้างเรียกลูกจ้างมาทำงานตามปกติ หากนายจ้างไม่เรียกให้ลูกจ้างมาทำงาน นายจ้างยังมีหน้าที่ต้องจ่ายค่าจ้างให้แก่ลูกจ้าง หากนายจ้างไม่จ่ายค่าจ้างให้ อาจถือเป็นการเลิกจ้างลูกจ้างโดยปริยาย ซึ่งนายจ้างจะต้องจ่ายค่าชดเชยและค่าบอกกล่าวล่วงหน้าให้แก่ลูกจ้าง สำหรับลูกจ้างมีหน้าที่ต้องไปทำงานตามที่นายจ้างเรียก หากลูกจ้างไม่ไปทำงานโดยไม่ได้ลางาน หรือหยุดงานโดยนายจ้างไม่อนุญาตหรือให้ความยินยอม อาจเป็นการขาดงาน ลูกจ้างอาจถูกลงโทษทางวินัยจากนายจ้างได้ และหากลูกจ้างขาดงาน 3 วันทำงานติดต่อกันโดยไม่มีเหตุอันควร อาจถูกเลิกจ้างโดยไม่ได้รับค่าชดเชย
อธิบดี กสร. ได้กล่าวเพิ่มเติมว่า ขอให้นายจ้างดำเนินกิจการตามมาตรการและเงื่อนไขที่ ศูนย์บริหารสถานการณ์แพร่ระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (ศบค.) ได้กำหนดไว้ เพื่อเป็นการป้องกัน และยับยั้งการแพร่ระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (COVID - 19) และเป็นการสร้างความมั่นใจแก่ลูกจ้างซึ่งเป็นผู้ปฏิบัติงานรวมถึงเป็นการสร้างความมั่นใจให้แก่ผู้รับบริการหรือผู้บริโภคด้วย
นายจ้างต้องดำเนินการอย่างไร กรณีลูกจ้างไม่พักอาศัยในสถานที่พักตามมาตรการควบคุมโรคในพื้นที่เฉพาะ ?
นายจ้างต้องดำเนินการอย่างไร กรณีลูกจ้างไม่พักอาศัยในสถานที่พักตามมาตรการควบคุมโรคในพื้นที่เฉพาะ ?
การดำเนินการตามมาตรการควบคุมโรคในพื้นที่เฉพาะ หรือ Bubble and Seal เป็นมาตรการที่ไม่ให้มีการเดินทางและเคลื่อนย้ายแรงงานจากหรือในพื้นที่ควบคุมสูงสุดและเข้มงวดตามที่ทางการกำหนด โดยกำหนดไว้ประกาศของ ศบค. ฉบับที่ 30 ให้แนวทางไว้
การนำมาตรการมาใช้แบ่งเป็น 2 ลักษณะ
1. ทางการขอความร่วมมือจากนายจ้างให้ดำเนินการตามมาตรการที่กระทรวง สธ.และหน่วยงานที่เกี่ยวข้องกำหนด หากนายจ้างให้ความร่วมมือก็จะนำมาดำเนินการกับลูกจ้าง โดย ...
1.1 ขอความร่วมมือหรือสมัครใจ อันนี้จะไม่มีสภาพบังคับ หรือ
1.2 ออกคำสั่งให้ลูกจ้างปฏิบัติ ซึ่งในส่วนนี้ หากลูกจ้างไม่ดำเนินการ อาจถูกนายจ้างดำเนินการทางวินัย ตักเตือน พักงาน สูงสุดอาจถูกเลิกจ้าง หรือไม่ให้เข้าทำงานภายในเวลากำหนด และไม่จ่ายค่าจ้าง
ในส่วนนี้ จะมีประเด็นว่า คำสั่งของนายจ้างที่สั่งตามมาตรการที่ทางราชการกำหนดโดยให้ลูกจ้างพักที่โรงงาน หรือที่กำหนดในช่วงเวลา 14 วัน เป็นคำสั่งชอบด้วยกฎหมาย และเป็นธรรมกับลูกจ้างหรือไม่ ?
ถ้าชอบแต่ไม่เป็นธรรม ก็ใช้บังคับกับลูกจ้างไม่ได้
ถ้าชอบด้วยกฎหมายและเป็นธรรม หากลูกจ้างไม่ทำตามจะเข้ากรณีร้ายแรงหรือไม่ร้ายแรง หรือผิดเล็กน้อย หรือ นายจ้างจะเลิกจ้างโดยไม่จ่ายค่าชดเชย ได้หรือไม่ อันนี้ตอบยาก และต้องพิจารณาเป็นกรณีๆไป และพิจารณาปัจจัยต่างๆประกอบกัน เช่น ตำแหน่งหน้าที่ลูกจ้าง กิจการของนายจ้าง ลักษณะและพฤติการณ์การกระทำความผิดของลูกจ้าง ผลเสียหายที่เกิดขึ้นกับนายจ้างมากน้อยเพียงใด เป็นต้น
2. ทางการหรือ ผู้ว่า ทั้งในฐานะตำแหน่ง โดยความเป็นชอบของ คกก.โรคติดต่อจังหวัด และในฐานะเจ้าพนักงานควบคุมโรคติดต่อ จะออกคำสั่งให้นายจ้างดำเนินการโดยอาศัยอำนาจตาม พ.ร.บ.โรคติดต่อ 2558 ม.34 และ ม.35 สั่งปิดโรงงาน สปก.ชั่วคราว และ ให้นายจ้าง ดำเนินการตามมาตรการที่ทางราชการกำหนด
เช่น มีการตรวจเชื้อ ให้กักตัว และหากเปิดดำเนินการ ก็จะต้องดำเนินการตามมาตรการจำกัดการเคลื่อนย้ายแรงงานให้ลูกจ้างพักอาศัยในโรงานหรือที่ที่กำหนด และจะมีคำสั่งให้ลูกจ้างต้องปฏิบัติตามมาตรการดังกล่าว (โดยนายจ้างอาจมีคำสั่งให้ลูกจ้างต้องปฏิบัติตามด้วยก็ได้) หากลูกจ้างจะไม่ทำตาม ต้องได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานควบคุมโรค หรือพนักงานเจ้าหน้าที่
ในส่วนนี้หากลูกจ้างไม่ทำตามคำสั่งผู้ว่าและคำสั่งนายจ้าง นอกจากอาจได้รับโทษทางอาญาตามกฎหมายโรคติดต่อแล้ว อาจได้รับโทษทางวินัยจากนายจ้าง และคำสั่งลงโทษทางวินัยดังกล่าวย่อมเป็นคำสั่งที่ชอบด้วยกฎหมาย และเป็นธรรม
ที่เขียนมาข้างต้น ต้องการอธิบายโครงสร้างในทางกฎหมายเกี่ยวกับการป้องกันควบคุมโรคในสถานประกอบการที่อาจจะกระทบนายจ้าง ลูกจ้าง เท่านั้น มิได้มุ่งหวังจะให้ไปดำเนินคดีหรือ ให้นายจ้างลงโทษทางวินัยเลิกจ้างลูกจ้างในภาวะที่ทุกคนต่างลำบาก และไม่ปลอดภัยจากโรค
ฉะนั้น คำตอบตามประเด็นที่ถามข้างต้น
หากทุกฝ่ายสามารถ เจรจาพูดคุยตกลงกัน พูดคุยด้วยเหตุด้วยผล ใช้หลักเเรงงานสัมพันธ์ที่ดีต่อกันน่าจะเป็นทางออกที่ดีที่สุด
Facebook : Narongrit Wannaso