การนับระยะเวลาในการทำงาน เพื่อคำนวณค่าชดเชย

หลายคนคงทราบว่าหากทำงานครบระยะเวลาตามที่กฎหมายกำหนดจะได้รับค่าชดเชย หากมีการเลิกจ้าง กล่าวคือ

ก) ทำงานครบ 120 วันแต่ไม่ครบ 1 ปีจะได้ค่าชดเชยเท่ากับอัตราค่าจ้างสุดท้าย 30 วัน
ข) ทำงานครบ 1 ปีแต่ไม่ครบ 3 ปีจะได้ค่าชดเชยเท่ากับอัตราค่าจ้างสุดท้าย 90 วัน
ค) ทำงานครบ 3 ปี แต่ไม่ครบ 6 ปี จะได้ค่าชดเชยเท่ากับอัตราค่าจ้างสุดท้าย 180 วัน
ง) ทำงานครบ 6 ปี แต่ไม่ครบ 10 ปี จะได้รับค่าชดเชยเท่ากับอัตราค่าจ้างสุดท้าย 240 วัน
จ) ทำงานครบ 10 ปี แต่ไม่ครบ 20 ปี จะได้รับค่าชดเชยเท่ากับอัตราค่าจ้างสุดท้าย 300 วัน
ฉ) ทำงานครบ 20 ปีขึ้นไป จะได้รับค่าชดเชยเท่ากับอัตราค่าจ้างสุดท้าย 400 วัน

ปัญหาคือจะนับเวลากันอย่างไร

กฎหมาย (มาตรา 19) กำหนดหลักการว่าการนับระยะเวลาในการทำงานไม่ได้นับเฉพาะวันที่มีการทำงานกันจริง ๆ
แต่ให้นับรวมวันหยุด วันลา วันที่นายจ้างให้หยุดเพื่อเพื่อประโยชน์ของนายจ้าง หรือประโยชน์ของลูกจ้างนับรวมเป็นเวลาทำงานด้วย

วันหยุด หมายถึงวันหยุดประจำสัปดาห์ วันหยุดตามประเพณี วันหยุดพักผ่อนประจำปีก็ต้องนับรวมเป็นเวลาทำงานด้วย แม้จะไม่ได้มีการทำงานกันจริง ๆ ในวันหยุดดังกล่าว

วันลา ตามกฎหมายได้แก่วันลาป่วย ลาเพื่อกิจธุรอันจำเป็น ลาเพื่อการทำหมั่นฯ ลาเพื่อรับราชการทหาร ลาเพื่อการฝึกอบรมฯ ลาคลอดบุตร จะเห็นได้ว่าวันลาเหล่านี้ลูกจ้างไม่ได้ไปทำงาน แต่กฎหมายก็ให้นับรวมเป็นระยะเวลาในการทำงานด้วย


นอกจากนั้นยังมีวันที่นายจ้างสั่งให้หยุดเพื่อประโยชน์ของนายจ้าง หรือประโยชน์ของลูกจ้างอีก เช่น นายจ้างสั่งให้หยุดเพื่อปรับปรุงร้าน เป็นต้น ก็ต้องนับรวมเป็นเวลาทำงานด้วย

มีปัญหาว่าลูกจ้างเคยขาดงาน หรือละทิ้งงานจะนับรวมเป็นเวลาทำงานหรือไม่ เช่น ลูกจ้างทำงานมาครบ 1 ปี ซึ่งควรจะได้ค่าชดเชย 90 วัน แต่ปรากฎว่าลูกจ้างเคยขาดงาน 3 วัน เช่นนี้ จะต้องเอา 3 วันที่ละทิ้งหน้าที่มาลบออกจากเวลาทำงานหรือไม่

ประเด็นนี้ หากมีการละทิ้งหน้าที่ในการทำงาน  หรือขาดงาน หรือลูกจ้างออกไปทำงานกับนายจ้างคนอื่น ๓ วัน แล้วกลับมาทำงานกับนายจ้างเดิมอีก เช่นนี้จะนำระยะเวลาในการทำงานนั้นมารวมเป็นเวลาทำงานไม่ได้(คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 12037/2553)

Facebook : กฎหมายแรงงาน