ลูกจ้างคนใหนก็อยากจะถูกจ้างรายเดือนหรือเป็นลูกจ้างรายเดือน

เพราะได้รับค่าจ้างทุกวันแม้วันนั้นจะไม่ได้มาทำงาน คือเหมาจ่ายทั้งเดือนนั่นเอง
นายจ้างจะไม่จ่ายในวันที่ลูกจ้างขาดงานละทิ้งหน้าที่ไปเสีย โดยไม่ลาหรือหยุดงานตามกฎหมายระเบียบ
นายจ้างก็ตัองระบุชัดเจนว่าจะไม่จ่ายในวันที่ไม่มาทำงาน หรือละทิ้งหน้าที่นั้น

แต่โดยที่กฎหมายมิได้บังคับให้นายจ้างจะต้องจ้างเป็นรายเดือน (เว้นแต่ในงานประมงทะเล )
จึงขึ้นอยู่กับนายจ้างลูกจ้างจะตกลงกัน อาจจะจ้างเป็นรายเดือนรายวันก็ได้

ส่วนการจ้างเป็นรายชั่วโมงตอนนี้กฎหมายมิได้กำหนดไว้
หากมีการจ้างจริง เมื่อคำนวณชั่วโมงและค่าจ้างแล้วก็ต้องไม่ต่ำกว่าค่าจ้างขั้นต่ำ จึงจะเป็นการสอดคล้องกับกฎหมาย
โดยที่การจ้างเป็นรายเดือนย่อมดีกว่าจ้างเป็นรายวัน รายชั่วโมง เช่นตามฎีกาด้านล่าง

ส่วนข้อถกเถียงว่าจะบังคับเป็นกฎหมายให้นายจ้างจะต้องจ้างเป็นรายเดือนเท่านั้น
หรือ รัฐต้องออกกฎหมายค่าจ้างชั้นต่ำเป็นแบบรายเดือน ในส่วนนี้เป็นงานด้านนโยบายซึ่งต้องพูดคุยถกเถียงกันหลายฝ่าย
เพื่อให้ได้ข้อยุติเพราะการบังคับเป็นกฎหมายกระทบต่อหลายด้าน หลายฝ่ายหลายมิติ

FB : Narongrit Wannaso

ลูกจ้างยินยอมให้นายจ้างลดค่าจ้างโดยปริยาย ?

ปกติการลดค่าจ้างลงเป็นการเปลี่ยนแปลงสภาพการจ้างเกี่ยวกับจำนวนค่าจ้าง
และเป็นการเปลี่ยนแปลงที่ไม่เป็นคุณกับลูกจ้าง นายจ้างจะทำได้ก็ต่อเมื่อลูกจ้างยินยอม

โดยความยินยอมจะทำเป็นหนังสือให้ลูกจ้างลงชื่อไว้ หรือทำโดยปริยาย
คือ นายจ้างลดค่าจ้างลง ลูกจ้างไม่โต้แย้ง ยอมรับค่าจ้างตามจำนวนที่ลดลงเป็นเวลานานพอสมควร
ก็ถือว่าลูกจ้างยินยอมโดยปริยายแล้ว

เวลาผ่านไปนานแค่ใหนจึงจะถือว่าลูกจ้างยินยอมโดยปริยาย ?
อันนี้คงแล้วแต่พฤติการณ์ในเเต่ละเรื่องแต่ละกรณีไป

แต่มีคดีหนึ่งศาลเคยตัดสินว่า เวลาผ่านไป  9 เดือน ลูกจ้างไม่โต้แย้ง ถือว่ายินยอมโดยปริยายแล้ว
ดูคำพิพากษาศาลอุทธรณ์คดีชำนัญพิเศษที่ 855-56/2562 ด้านล่างนี้

FB : Narongrit Wannaso